Калумністыка
“Цэнтральныя” і цэнтравыя. Алкаголік ці прыдурак?
Тут мы бухалі з Жыгамонтам і Кудзіненкам. Білі пысу Клінаву. Сяргей Вераціла тлумачыў, што куры паходзяць ад дыназаўраў. Ігар Бабкоў крэмзаў у нататніку вершы. Адам Глобус выходзіў з майстэрні, каб распавесці чарговую байку:...
Віктар Марціновіч: Логіка — за дармаедаў
Рэакцыя экспертаў на апублікаваныя пастановы ўрада, што рэгулююць выкананне дэкрэта пра дармаедства, — расслабон і заспакаенне. Кшталту: гэта згортванне неадэквату і рух назад. Бо дармаедаў страшаць толькі “поўнай”...
Віктар Марціновіч: Палац пад кавярняй — гэта нецікава
Я п’ю гарбату з чабаром са шклянога кубачка ў кавярні пры гатэлі. Тыповы, нічым не прыкметны для Стамбула інтэр’ер: стракатыя кілімы, трубкі ад кальянаў, вывешаныя ўздоўж сценак (на муштуках напісаны смакі тытуню, з якімі іх...
Віктар Марціновіч: “Дэльфін” напісаў саўндтрэк да сучаснасці
Як вы маглі заўважыць, я ніколі не пішу эсэ пра музыку. Хаця б адна сфера павінная захавацца для чыстай асалоды. Па-за аналізам. Каб пачуцці, якія ўзніклі ў душы ад трапнай рыфмы ці дасканалай мелодыі, не пачыналі выбудоўвацца...
23.03.2018 |
Багдан Сакалоў: Стагоддзе годнасці ці пакут?
Засталіся лічаныя дні да галоўнай даты гэтага стагоддзя у Беларусі — першай сотні гадоў з моманту абвяшчэння БНР. Але ў радасці ад блізкага свята можна забыцца на адно даволі важнае пытанне — што мы можам узяць з сабой у наступнае...
“Іон”, ці Мова вытокаў беларускай дзяржаўнасці
На выставу, прысвечаную стагоддзю БНР, у Нацыянальны гістарычны музей схадзіць варта хаця б для таго, каб пабачыць на ўласныя вочы арыгіналы дакументаў, з якіх пачыналася беларуская дзяржаўнасць. Яшчэ нядаўна яны зберагаліся...
Віктар Марціновіч: Выстава мёду вачыма мастацтвазнаўцы*
Сталіца Беларусі, горад-герой Мінск, мае не так ужо і шмат пазнавальных падзей у галіне галерэйнай справы. Адной з такіх з’яў-брэндаў, якія штогод збіраюць натоўп з цікаўных да мастацтва, з’яўляецца выстава “Мір Мёду”.
Максім Жбанкоў: Сумна без дзядзькі Оскара
Добра спіцца ў ціхай краіне. Снег ціха ляціць скрозь паснулы розум. Галкі шчыруюць па сметніках. Мабілы маўчаць, навіны ў коме. Справы не ідуць, бо няма куды: як выйдзеш – адразу па калена. Галоўны медыяпойнт: ці заспявае ў гонар...
Віктар Марціновіч: РБ — 100! 祝贺!!
2091-ы год. Інтэр’ер таверны-дымсама ў кантонскім стылі “Юны Маа” на вуліцы Лепельскіх Хунвейбінаў (былая Валадарская) у Горадзе Шэрага Неба (былы Міньск). Над блюдам з дайканамі, ламайгаем, спрынг-роламі і дзяадзы сабралася...
Клуб умоўнага адзінства. Ці варта “беларусізаваць” Алексіевіч?
“Слухайце, файная кніжка атрымалася!” – гэта малады прагрэсіўны пісьменнік засвоіў мой “No Style”. – “Тэлефаную калегу, кажу: “Пачытай! Гэта пра нас!” А той: “Не хачу. Бо – на расейскай…”
