Скрынкi з сушанымi яблыкамi ды грушамi з Васiлевiчаў траплялi ў наш дом або з пошты, або iх прывозiў бацькаў малодшы брат Мiкалай, чыгуначнiк, якi па службовых справах бываў у родных мясцiнах нярэдка, не тое што бацька. Дзед Якаў, вiдаць, гаспадар быў спраўны — ягонымi рукамi пасаджаны сад пры хаце мне пабачыць давялося, сад быў дабрэнны, i, хоць лёс зрабiў дзеда чыгуначнiкам, па ўсiх прыкметах, ды i па сямейных паданнях, сялянская справа была для яго мiлейшай … Ва ўсякiм разе, нi на Камароўцы ў Мiнску, нi на дробных местачковых кiрмашах нi тады, нi пазней не даводзiлася купiць нешта падобнае да тых яблыкаў ды груш з пары дзяцiнства.