Студэнты і выкладчыкі Акадэміі мастацтваў, напэўна, да апошняй хвіліны не верылі ў такі цуд – даць майстар-клас у сценах іх alma mater прыехаў адзін з самых самабытных рэжысёраў сучаснасці, жывая легенда сусветнага кінематографа – Эмір Кустурыца.
Зала Акадэміі мастацтваў з цяжкасцю змясціла ў сябе ўсіх жадаючых пагутарыць з мэтрам: сядзелі на кукішках перад сцэнай, стаялі ў праходах.
«Заснаванне гурта The No Smoking Orchestra было палітычным крокам. Гэта быў час, калі памёр Ціта і ідэі свабоды хутка распаўсюджваліся. Наша гурт быў створаны для разбурэння аўтарытэтаў, але цяпер у Сербіі яна лічыцца вельмі кансерватыўнай. Так што, чалавечае жыццё, сапраўды, цуд. Аднойчы ты змагаешся супраць аўтарытэтаў, а ў іншы раз – ты іх абараняеш. Калі ў 60-х гадах бурылі сістэму каштоўнасцяў і абяцалі свабоду, тыя ж людзі потым у 90-х бамбілі Югаславію».
«Я заўсёды рабіў свае фільмы паміж двума светамі – Усходам і Захадам, паміж уплывам Таркоўскага і Феліні. І ніколі не ведаў, і не думаў, што я такі майстар».
«Вельмі люблю мультфільмы і ўсё, што мяне пераносіць у іх фармальны свет. Ва ўсім свеце людзі з большым задавальненнем паглядзяць добры мультфільм, чым дурны лічбавай фільм».
«Мастацтва адрозніваецца ад немастацтва тым, што першае – стварае метафару, а другое – не вырабляе нічога».
«Я веру, у агонь, паветра, зямлю, ваду і ў Бога».
З парадаў студэнтам: «Асновай вашага мастацтва павінна быць жыццё, якое з’яўляецца больш моцнай катэгорыяй, чым што-небудзь іншае. Талент падкажа, што вам ўзяць. Самае важнае – убачыць гісторыю са свайго пункту гледжання. Яшчэ гэта павінна быць сучасная гісторыя, бо ўсё ўжо расказана, пытанне ў тым, як гэта бачыце вы. Рабіць трэба нешта, што добра ведаеш, што непасрэдна тычыцца, нешта з уласнага жыцця ці жыцця прыяцеляў, якое адказвае драматычным законам».
«Акадэмія вучыць самавыказвацца праз жанр. У рэчаіснасці, аўтар павінен сам стварыць жанр. Кінематограф – гэта вылучэнне гісторыі з агульнага часу… Сучасны фільм забівае класічны. А кінематаграфію цяпер робіць рынак».
«Рэжысёр раскрываецца ў працэсе стварэння фільма, а не проста здымае яго. А аператар павінен, перш за ўсё, быць мастаком, каб здолець ўвасобіць у жыццё задумку рэжысёра, – дзеліцца мастак сваім вопытам. Да акцёраў я стаўлюся, як да часткі стужкі. Адбіраю на фільм на падставе асабістага ўражання, якое ён пакідае».
На пытанне: «Што вы палюбілі раней: музыку або кіно?» – рэжысёр з гатоўнасцю адказаў: «Футбол». А яшчэ распавёў аб тым, што ў студэнцкія гады «з сямі выкладчыкаў быў толькі адзін, якога я паважаў», што дылему – «ўбачыць лепшы фільм усіх часоў» або пабачыцца з дзяўчынай – вырашыць было няпроста (дзяўчына ў Сараева, а фільм – у Празе ), што на «Амаркордзе» вялікага Феліні засынаў некалькі разоў. Але гэта доўгая гісторыя, якая ўвайшла ў нядаўна апублікаваную кнігу Кустурыцы («Смерць – гэта непацверджаная чутка»), якая «павінна была быць маёй аўтабіяграфіяй, але атрымаўся раман».
«На першае месца чалавек усё ж павінен ставіць жыццё, бо тыя важныя фільмы, якія вы павінны ўбачыць, вы ўсё роўна ўбачыце».
«Я ўражаны горадам Мінскам. Ён выглядае прыблізна так, як я б хацеў, каб выглядалі заходнія гарады», – падзяліўся сваімі ўражаннямі, акрамя ўсяго іншага, вядомы антыглабаліст Эмір Кустурыца і паўтарыў іх ужо на вячэрняй прэс-канферэнцыі.