Гэтым летам у Брэсце з’явілася яшчэ адна пляцоўка, дзе праводзяць канцэрты і спектаклі. Прычым – на адкрытым паветры.
Тут ужо адбылася прэм’ера пастаноўкі «Білінгвы. Брэст », тут гралі брэсцкія калектывы Plum Bum і DramRockStudio. Новае месца знаходзіцца на вул. Будзёнага. Назвалі яго проста – творчы цэнтр «Дом».
«БГ» паразмаўляла з Ігарам Пашачкам, адным з аўтараў ідэі «Дома», пра тое, як стваралася пляцоўка і чаго чакаць гледачам у будучыні.
– Як прыйшла думка арганізаваць творчы цэнтр?
– Ідэя ўзнікла летам 2012 года. Мы з групай паехалі на фэст «Джаз Кактэбель». Там выступалі Ніно Катамадзэ, «Серебряная свадьба», «Ляпіс Трубяцкой» прадстаўляў новую праграму. Мы хадзілі па ўсіх пляцоўках. Быў там дом-музей Максіміліяна Валошына, у двары якога прафесар-музыказнаўца чытаў лекцыі, праходзілі невялікія джазавыя канцэрты. Стаялі ў тры рады крэслы, сцэна была невялікая. Мы падумалі: як выдатна! Не тое каб сабраліся такое ж зрабіць. Але вырашылі, што было б класна, калі б такая ж пляцоўка была ў Брэсце.
У канцы мінулага года група шукала сабе базу. З’явіўся гэты дом. Я яго зняў, каб жыць. І калі мы з гаспадаром аглядалі двор, то дамовіліся, што зможам праводзіць тут нейкія мерапрыемствы. Гэтую ідэю падтрымалі ў гарвыканкаме.
Я б сказаў, што пакуль «Дом» працуе ў тэставым рэжыме. Мы не рабілі мноства мерапрыемстваў. Асноўнай падзеяй, якая тут адбывалася, стаў спектакль «Білінгвы. Брэст ». Быў канцэрт гурта Plum Bum і нядаўна – наш. У верасні будзем завяршаць сезон. Спадзяюся, кожны тыдзень нешта будзе адбывацца.
– Хто жыве ў доме зараз?
– Першы паверх займае DramRockStudio і акцёрская кампанія «Напротив», другі – гурт Muzzart і фотавідэакампанія One Day. Гэта не студыя і не офіс, а жылы дом.
– У якім стане быў дом, калі вы прыехалі сюды?
– Звычайны стары дом, стары двор, прыгожы. Тут нармальна ўсё выглядала. Адзінае, што пад сябе рабілі інтэр’ер. Толік Бараннік (акцёрская кампанія «Напротив» – заўв. аўт.) цалкам рабіў кухню, майстраваў канапы з паддонаў. Двор мы акультурвалі ўсёй дружнай кампаніяй, якая тут жыве і рэпеціруе.
Вядома, каб зрабіць хату паўнавартасным арт-аб’ектам, патрэбныя сур’ёзныя сродкі. Але ці трэба гэта. Таму што, магчыма, фішка менавіта ў тым, што будынак стары. Многія сядзібы, бары стылізуюць пад старыя дамы, але ты ўсё роўна адчуваеш сябе ў сядзібе ці бары. Тут ніякай стылізацыі няма. Дом такі, які ён ёсць. У ім няма пафасу. Я бачыў на канцэрце людзей, пра якіх я ведаю, што яны багатыя, але яны з задавальненнем валяліся на паддонах, падушках. І гэта крута.
– Што было ў гэтым месцы да вас?
– Па чутках, тут розныя людзі жылі. Я, шчыра кажучы, толкам не цікавіўся. Хоць адна наша слухачка сказала, што жыла раней тут, гадоў 10 таму. І, па яе словах, цяпер гэта зусім іншае месца.
– Чаму для цябе было цікава арганізаваць такую канцэртную пляцоўку. Чагосьці ў горадзе не хапала?
– Для нас як для калектыву цікавыя новыя сцэны. Мы выступалі і ў канцэртных залах, і ў тэатры, і ў падвалах, і ў барах. Цяпер новая фішка – вольнае паветра. Гэта была патаемная мара – зрабіць нешта падобнае. Але я не думаў, хапала такой пляцоўкі ці не хапала. Калі зразумеў, што ў горадзе яе няма, вырашыў – выдатна. Выступаць тут вельмі прыемна. Я не магу нават параўнаць з чымсьці.
– Але асноўным падзеяй для «Дома» сталі ўсё ж не канцэрты, а спектакль.
– Так. І магу сказаць, што цяпер рыхтуецца новы вербацім. Рэжысёрам будзе Дзяніс Фёдараў. Калі ён выйдзе, казаць не буду. Але мы бярэм інтэрв’ю пра горад, пра яго жыццё. Усё гэта нараджаецца тут.
Я адкрыў для сябе Брэст па-новаму. Ідзеш па горадзе, погляд замылены. Вось Савецкая, вось Будзёнага, вось набярэжная. А калі мы пачалі рыхтавацца, я апынуўся быццам у чужым горадзе. Аказваецца, я наогул не бачыў, якія дамы стаяць ля аўтавакзала. Калі ежу па Арджанікідзэ, здаецца, быццам у старым курортным горадзе. Спякота, сонцам ўсё заліта. Як у Феадосіі. Цікава перадаваць сваё адчуванне як жыхара горада. Дзе мне дрэнна, дзе я сябе затыкаю, забіваю. Дзе, наадварот, крута. «Дом» збольшага паўплываў на новае ўспрыманне горада.
Наогул ідэй шмат. Але паглядзім, як скончыцца сезон, як скончыцца праграма “Брэст – культурная сталіца», і раскажам, што будзе далей.
Асноўнай падзеяй лета для «Дома» стаў спектакль «Білінгвы. Брэст ». Падчас спектакля акцёр Анатоль Бараннік падсаджваўся да гледачоў
– Што, на твой погляд, трэба, каб арганізаваць у Брэсце добры канцэрт?
– Па-першае, рабіць гэта не вельмі часта, каб людзі засумавалі. Цяпер шмат добрых канцэртаў у Брэсце – вось «Сплін» едзе, потым Лепс, потым Кіпелаў. Канкурэнцыя вялікая, і гэта добра.
А што рабіць берасцейцу? Па-першае, напрацаваць сваю публіку. Для нас дарогі тыя гледачы, якія пастаянна ходзяць.
Па-другое, патрэбныя фішкі. Першапачаткова DramRockStudio быў музычна-тэатральным праектам. Зараз гэтая тэатральнасць залежыць ад месцаў. Мы менш іграем пастаноўкі, але арганізоўваем месца пад сябе.
Па-трэцяе, трэба ўмець распавесці пра сябе, зацікавіць людзей. Таму мы не проста рассылаем запрашэнні ў групу, але, калі будзе канцэрт, пішам асабіста. Натуральна, стадыён так не збярэш. Але на камерны канцэрт мы запрашалі людзей асабістымі паведамленнямі. Астатняя публіка проста падцягнулася з вуліцы – ішлі, убачылі, зайшлі. Мы разлічвалі чалавек на 50. Прыйшло 150.
І, галоўнае, трэба верыць у сябе. А гэта складана, таму што бытавуху ніхто не адмяняў.
– Што будзе праводзіцца ў двары «Дома» у бліжэйшы час?
– У верасні зноў вернуцца «Білінгвы». І ёсць думка зрабіць у канцы верасня вялікі канцэрт з удзелам DramRockStudio, Plum Bum і Muzzart.
Таццяна Гапеева, Брестская газета