... размаўляю? — зароў я, нібыта сто ваўкоў. — Дзе, шчэ раз пытаю, ключы ад машыны часу? Тут ужо чэлядзь з вешчунамі паганскімі падляцела: “О, Гедыміне! О, гэты вешчы сон! О, гэтая жалезная ваўчыца, што раве, як сто ваўкоў! О, працы падваліла, о, інвестыцый падваліла, о, сталіцу з бізнэс-цэнтрам ...