Cult Fiction
Год без Міхала. Ліст у адкрытую фортку
Эпохі сыходзяць нячутна. І не папярэджваюць пра наступствы. Хтосьці нябачны раптам мяняе настройкі твайго кампа і фарбуе неба ў іншы колер. Сцягі кладуцца ручнікамі, медыя сыплюць лухтой, памежнікі глядзяць у шэры асфальт,...
Зона слабых сігналаў. Рух пасля року
Калі ў дэпрэcіўным 1983-м Барыс Грабеншчыкоў заспяваў “Рок-н-ролл мертв”, яму не надта паверылі. Маўляў, пантуецца чувак, інцярэснічае. Забіў свой стыль — і далей альбомчыкі лепіць, у рэжыме “жыццё пасля жыцця”. Электрычнае...
Мая багемная цукерачка. Фрэдзі Меркюры і кінафэйк
Фільм пра культур-герояў — звычайна чысты хлуд. Ван Гог з каменнай пысай Кірка Дагласа і ў добра адпрасаванай белай кашулі глядзіць у вакно, побач брунетка — і бац, вось вам “Сланечнікі”! Джым Морысан скача ля мора — а ягоны...
Даціснуць гештальт. Літпрацэс у цені Хэлоўіну
Белліт зручны ў карыстанні, бо не патрабуе нічога звышнатуральнага. Яму хапае тваёй абыякавасці. Простага дазволу існаваць побач і не замінаць падставовым жыццёвым працэсам. Дыхаць пылам на палічках дзяржаўных крамаў. І класціся...
Пасрэдствам срэдств. “Р.С.П.” як гульня і праграма
Хадзіць у народ можна па-рознаму. Загружацца півасам у мясцовым як бы бровары. Весяліцца пад бадзёрыя рытмы цётачак у вышыванках, што аджыгаюць на лістападаўскім кірмашы ля твайго метро. Глядзець роднае ТБ. Глядзець іншароднае...
Каму тут будзе DREZDEN. Як (не) сталеюць дзеці бубль-гуму
Самаробныя поп-старз – дзіўны народ. У іх свае планы ды мапы, яны жывуць асабістымі разлікамі ды цьмянымі інтуіцыямі. Наш недапечаны шоўбіз – тут толькі нагода для прыват-дэнсу. Трэндаў няма, эксперты ў коме, дэбюты небяспечныя,...
“Крышталь”. Сола для шклатары
Нацыя хоча фільмаў. Пра сябе любімую/нелюбімую/непаўторную. Каб было чым пахваліцца перад суседзямі. Каб самім сабе давесці: “Хочам! Можам! Пераможам!” Каб пераканаць усіх, што ўсё было недарэмна і наша найноўшая гісторыя...
Максім Жбанкоў: “Лета” мёртвых герояў
Лета памірае з першым жоўтым лісцем на тваім падворку. Калі ўжо не хочаш гойсаць у макасінах на босую нагу і спаць без коўдры. Замест марозіва ўсё часцей пацягваеш гарбатку. Хаваеш у доўгую шуфляду белыя штанцы. Лічыш спякотныя...
Максім Жбанкоў: Страх і ўгар у тваім капучына
“А вы не боитесь, что с вами что-то случится?” Ён глядзіць на мяне вочкамі-пісталетамі скрозь фасонныя вузкія акуляры. Нібыта не жартуе. Нічога сабе пытаннечка ад чувака, якога бачыш другі раз у жыцці! Як ні адкажы, будзеш...
Дынама-мама. Дзіўны паслясмак мундыяляў
“Дынама”, “Тарпеда”, “Спартак”, “Лакаматыў”… Мантры майго маленства. Банды жвавых хлапцоў, здольных забіваць у самых неспрыяльных умовах. У дзяржаве з адсутнай палітыкай, закрытай мяжой і культурнай цэнзурай футбол – тым...
