Вось якія легенды даслаў нам гамельчук Яўген Меркіс:
“Цмокі – такія істоты, што кроўю людской піталісь. Пілі яе. I ў ската кроў пілі, але больш у людзей. А каго такі цмок пакусаў, чыей краві папіў, той сам станавіўся цмокам і тоже кроў піў. А ўбіць Іх нельзя была. Не ўміралі ані. Толька еслі асінавы кол у самае серца забіць, то яны ўміралі і не маглі ўжо шкодзіць. А так нічога іх не брала. Выходзілі цмокі толька ночью. Сонца баялісь….”